Ya Rab.

Ya Rab;
Acýlar içindeyim,
çektiklerim yetsin,
kara topraktan birkaç karýþ yer ver ki,
etim kemiðim, içinde dinlensin,
baðrýmý, þöyle bir gökyüzüne açýp,
gönlümce , serileyim,
serin, rüzgarlarýn þarkýlar söylesin,
ben dinleyeyim.

Ya, Rab;
þu dünyadan býktým,
dürüst insaný az ,yalan söyleyeni çok,
iyi kötüye düþman, kötü iyiye düþman,
çok hiç uðruna boðaz boðaza çok olan,
“tüfek icat oldu ,mertlik bozuldu”
kýlýç kalkan yok oldu,
yüzlerim gýdasýzlýktan soldu,
gitmeliyim dünyadan.

ya Rab:
yetsin yaþadýðým,
bende bu dünyadan gideyim,
taþ gölgesine yatayým,
gecelerde mehtabýn güzelliðini,
gündüzleri gökyüzünün maviliðini,
seyredip uyuyayým.
bir taþýn serin gölgesinde,
uyuyayým.

Ya Rab;
öyle bir yer göster ki bana,
manzarasý okyanus manzarasý olsun,
balkonunda çiçekleri olsun,
sýký ,sýký beni kucaklayan,
dört mevsim, açan beyaz yasemin olsun,
mavi güvercinler uçsun üzerimden,
gülü olsun, bülbülü olsun,
aðlatsýn beni geceleri,
ýrmaðý deresi olsun, suyu zemzem olsun,
Akan þýrýl, þýrýl eden.

Ya Rab;
Yetmez, mi ?
yetmez mi yaþadýðým?
yetmez mi, çektirdiklerin?
acýlarý tattým, sevinçleri mutluluklarý tattým,
unumu eledim”eþeðimi saðlam kazýða baðladým”
boyum kadar yer versen yeter bana,
çok yer istemem,
yeter ki yanýmda konuþacak komþularým olsun,
sýkýldýkça, dertleþeyim..

A.Yüksel Þanlý er
29 eylül 2009-09-29
Ankara.




Sosyal Medyada Paylaşın: