Sessizliðin hüküm sürdüðü bir gecede Sessizliði dinlerken kulak verdim Daha huzurlu deðil belki , Ama daha derin bazý seslere…
Ýç seslerimdi bunlar ; Zihnimi çok deðiþik konumlara sürükleyen , Benliðimin gizine uzanan Ve iç evrenimde kaybolup giden…
Büyük bir senfoninin motifleri gibiydiler ; Basit gibi gözüken sesler , Bütünü oluþturunca incelen , kimi zaman kalýnlaþan Ve nihayet derinleþip karmaþýk bir hal alan…
Ben sonsuz uzay gecesini düþünürken , Gözlerim zamanýn üç halkasýna uzanýyordu Ve senfoni sona eriyordu Geceyle birlikte , sessiz ve derinden…
Sosyal Medyada Paylaşın:
erkanbars Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.