ZAMANDAN BEKLEDİĞİM

Belki zaman yine buluþturur bizi…
Bindiðim gemi batar korkunç bir fýrtýnada ,
Boðulmaktan kurtulur , sürüklenirim kýyýya ,
“Kara göründü !” derim bir anlýk coþkuyla
Ve yalnýz olduðunu sanarak yaþarým senin adanda.


Belki zaman yine buluþturur bizi…
Ýlk yaz gelir , doða gülümser…
Senin kýrlarýna doðru uzanýr
Ve farklý bir ritmini keþfederim hayatýn.


Belki zaman yine buluþturur bizi…
Çölde kum fýrtýnasýna kapýlýrým ,
Senin kumlarýn kuþatýr beni
Ve görünüþümde bile yansýtýrým.



Belki zaman yine buluþturur bizi…
Yine o kayýp þehirde karþýlaþýrýz ,
Sen bana þehri anlatmaya devam edersin ,
Anlatýldýkça büyüyen o þehri.


Belki zaman yine buluþturur bizi…
Sana seni sevdiðimi söylerim.
“Nefretten neler doðuyor ,
Oysa daha çoktur sevgiden doðan…” diyor Shakespeare
Seni sevdiðim için nefret ediyorum kendimden ,
Ama yine de seni seviyorum
Shakespeare’e inandýðým için…


Sosyal Medyada Paylaşın: