Ayaklarý üstünde durmayý öðrenmeden Uçmaya kalkýþan kuþ elbette düþecektir Her lokmayý yutmaya kalkýþan iðrenmeden Afili tavuk gibi hep çöplük eþecektir
Ne þairim ne ozan halimce yazýyorum Bir defa yazdýðýmý bin defa çiziyorum Lâkin dilim durmuyor kendime kýzýyorum Naçizane kalemim bir zaman piþecektir
Geleneðimiz bizim usta-çýraktan geçer Bahara ermek için mevsim-kuraktan geçer Topraðýn bereketi bazen çoraktan geçer Yaðmurla ýslandýkça tohumlar þiþecektir
Düsturum budur benim saygý-saygý ve saygý Ustaya eðil diyor yüreðimdeki duygu Ýnsanlýk adýnadýr içimdeki her kaygý Sabýr sele dönünce mutlaka taþacaktýr
Üç-beþ süslü söz ile kendini âlim sayan Vay armudun sapý ve üzümün çöpü diyen Herkesin iç dökümü kendine göre beyan Câhil-cühelâ elbet okuyup þaþacaktýr
Benim babam ilkokul bitirmemiþ biriydi Asla kiþiliðini yitirmemiþ biriydi Ustasý ayaktayken oturmamýþ biriydi Küstah emeklemeden tabiî ki koþacaktýr
Zeki BEKAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
zekibekar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.