Çetrefilli yollardan, geçerek geldim gülüm Hayat zehir zemberek, bu günlere yetirdi Ne isyana dost oldum, ne de yýldýrdý zulüm Lâkin beden ve ruhum, dimaðýný yitirdi
Ta-ki sen benliðime, derdest oluncaya dek Her gün büyüyen eza, yetim kalýncaya dek Kara sevda gönlüme, þevkle dalýncaya dek Günden güne eritip, yaþam beni bitirdi
Ne þartlarý zorladý, bu günlere eriþim Hiç bitmedi kaderle, cebelleþen yarýþým Seninle asilleþti, eðik baþlý duruþum Onur þahikasýna, alýp beni götürdü
Ah’larým vardý benim “iyiki” ye dönüþtü Ýnan senden öncesi, kül misali sönüþtü Sevdan sanki kevserden, ab-ý hayat sunuþtu Bu dünyada cenneti, ayaðýma getirdi
Siyahi bir maziyi, siliverdi geliþin Denizin kokusuyla, ciðerime doluþun Hayal alemindeyken, birden gerçek oluþun Köþk bilip yüreðime, mekan kurup oturdu
Zeki BEKAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
zekibekar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.