Çay Güneş Ay
Ayýn koynundan süzülüp dünyaya inmiþtir çay.
Gül ýtrýnýn nefesi huzurun muþtucusu say.
Damýtýlýr demlikte gül kokusu has imbikte.
Nüzul eder ince belliye sanýrsýn dolunay.
Gün ýþýrken yakut renginde bir güzelliktir o.
Bardaðý bile mesrur eden bir tazeliktir o.
Dost dostla sabah akþam sayesinde yarenlikte.
Uzak iklimlerin gönüllerde yankýsýdýr çay.
Ayrý bir efsun vardýr, renginde ve kokusunda.
Huzuru taþýr itinayla eþsiz dokusunda.
Ýnce belliden göz kýrpan emsalsiz peridir o.
Sýnýrsýz tutkuyla sevilmesini kýskanýr ay.
Demlikten süzülen güzellik saðnaðýdýr dem dem.
Gönüllere atýlan albeni aðýdýr sitem.
Ýnce bellide iþvesiyle çeler gönülleri.
Güneþ titrer sevdasýyla aþar gider dolunay.
Çay, güneþ, ay ayný güzellik ikliminde yaþar.
Gün onlarla biter yorgun, þevkle onlarla baþlar.
Ayrýlmaz birbirinden suyun ahenginde kaynar.
Efsane demden beri bir anýlýr çay, güneþ, ay.
Ankara,01.10.2009 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.