Naftalin Kokulu

Naftalin Kokulu

gözlerim üzerimde doðum izi
geçmiþe döndüðüm an kirpiklerim dökülür
bir sen kalýrsýn bakýþlarýmdan geriye
sesinse soluk soluða uzaklaþýr
mutluluðum gibi
hiç dokunmadýðým
ülker yýldýzým olur...

usancým hayalinin
aylasýna sýðýnýr...

gülüþünün kaf daðý ardýný biliyorum desem
en büyük yalaným
en acý gerçeðim olur
yalnýzca benim için gülmediðin

dýþarda kýnalandý mý
aha gene þu deli yaðmur
çýlgýnsý nazý gelinlik çaðda kýzýn
çeyiz sandýðý kadar hevesli
kokusu taze bir ýhlamur buðusu kadar
arsýz
dolarsýn gözlerime
geniþ
ferah
yeþiline zerre düþünce bile deðmemiþ
kendimden bile sakýndýðým düþlerimde
sesine dokunduðumla kalýr ömrüm
fazlasýna ne umut yeter ne yüreðim el verir

utancým azrailin
aynasýna sýðýnýr...

beni duysan anlasan ah bir
evden barktan iþten güçten özgür
alýcý kuþlar misali
her yanýn güneþli bir pazar günü aylaklýðýnda
liseli bir deniz kýyýsý kuþanýr

gözlerimi silip silip durduðum
ceketimin iç cebinde taþýdýðým
bu naftalinli samimiyetimi
seninle nasýl paylaþacaðýmý
gözyaþlarýmýn tuzundaki pýrýltýya sor
ki
yün kokulu þefkatim sarsýn
saçlarýnýn hiç okþanmamýþ yakamozunu

sancým hoþçakalýnýn
ortasýna sýðýnýr...

Kaðan Ýþçen




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: