MEKTUP

Yosunlarým vardý benim.
Gözlerimi vermiþlerdi bana.
Onlar kadar özlemliyim þimdi...
Onlar masmavi sulara hasret.
Bense;
bakmaya kýyamadýðým engin gözlerine...

Zulada sakladýðým acýlarým vardý.
Zamanla yok oldular anýlarýmla beraber.
Çivi çiviyi söktü belki de;
oysa anýlarým vermedi bana acý.

Kendimden bile gizlediðim ;
yalnýzlýðým oldu kimi zaman.
Cesaret edemedim kendime söyleyip
kabullenmeye...
Postacýlara korkularým vardý vermek istemediðim
ya bilmezlerse yerini yurdunu,
ya ;
ya getirmezlerse sana,
gözlerimdeki buðuyu.
Ya da,
bir paçavra adýyla
atýverirlerse sana ait posta kutusuna.
Sen de farketmezsen,
okumadan yýrtarsan dertlerimi?
özlemlerimi bilmezsen,
sevgimi küçümsersen...
Korkuyorum sana güvercin yollamaya.
Yakanadý kýrýlýr da,
iletemezse sana kalp acýmý?
ilacýmý geciktirirse bana...

Oysa ilaçtýr bana tek bir lafýn.
Ben,
ben cesaret edemiyorum;
hadi sen at bir mektup.
"Seviyorum" yaz o beyaz kaðýda;
ya da hiç bir þey yazma.
Ama gönder.
Gözyaþýný koy zarfa,
acýný koy,kalp aðrýný iliþtir.
Ve dudak izlerini toplu iðne ile iliþtir;
o boþ dala.
Bileyim,
Bileyim bunu ve
uzun uzun öpeyim.
Kokunu gönder bana.
Seve seve içime çekeyim
Her bir parçaný mektupla gönder.
Ben,
ben toplarým onu yalnýzlýðýmla.

Sosyal Medyada Paylaşın: