þimdi kahýr daðlarýnda bir ýrgattýr ellerim
þafaklara
bir
göndermedir
gözlerin
kuruyorsa
hayat
önce
daðlara
su
verin
aþk da
isyandýr
ayrýlýk da
yýlan derisini attý sýrtýndan
suya çýplak düþtü bir anlam
uçuk dudaklarda gülümseyen bir güldü yanaklarýn
ayaklarýn o þehrin kaldýrýmlarýna dönmeyi bilmezdi
yalnýzlýðýn büyüdükçe uzardý gecelerin dili
geçmiþini kemirirdi uykularýnda büyüyen çocuk
sesine bir ayrýlýðý taþýrdý omuzlarýn
ah sende kaldý yorgunluðuma uzanan akþamlarým
bir masal da benden eklerdin dalgalarýna
zamaný yonttukça çýplak bir kadýna dönerdin
uzun gece yarýlarýný rüzgarlarla geçerdin
kuþlar bütün cinayetlerde tanýk sayýlýrdý
en çok da dönüþlerinde kýrýlýrdý kanatlarýn
teknelerin karaya oturur umutlarýn yaralanýrdý
kaçmaya çalýþtýðýn yer mabedin olurdu
bir parça çocukluk düþürürdün her kadýnýn eteklerinden
düþ kendini çoðalttýkça aþardý güneþ daðlarýn üzerinden
senin ölümün hangi isyaný bastýrýr içimde
dýþým kaf daðýnda göçebe , þekilsiz alfabe
teninden geçinen insanlarýn ellerinden kaçýr beni
sevdama vurgun yüreðine asarým geçliðimi
bir türküye hazýrlanýyor dudaklarýn
avuçlarýn uzak denizlerde yelkenli tekne
nerelerde o ilk tökezlediðimiz engebe
korkularýmý silkersin sabahlara balkonlardan
þimdi sen dilimin ucunda kapanan o gülden kelepçe
deniz gibi birden patladý kadýn;
-yürek yangýnlarýmý kovalayan
arsýz adam
yalnýz býrak beni
çýk hayatýmdan
yorgunum her gün gözlerinde vurulmaktan...
Ýsa Ýnan