dakikalar, dakikalar sokuluyor koynuna; hislerin tutsak bir günaha. yarýn ve yarýn olmayacak arka arkaya; bu son rüya. dudaklarýndan aþaðýya inecek bu günahkar bakýþ örerken bedenini, içini kemiren bu basit kabulleniþ... son bir cümle daha üflerken gözlerin, sonsuza doðru yutan bir fýrtýna kaplýyor ayrýlýk denilen kavrama adanan anlarý yarýn ve yarýn olmayack bir daha bu son yok oluþ bu öldüresiye basit kabulleniþ anakronik bir göz yaþý dudaklarýn hiç bir vakte sýðýnmadý.
çýplak bir var oluþ hiç bir kamüfle gerek duymayan mekan, çizerken anlamlýlýðýný akla mekansýz bir çýðlýk zamana boyun eðmeyen Dudaklarýn hiç bir vakte sýðýnmadý Anakronik bir göz yaþý sisli perdelerde giri bir günah acýsýyla kaybolup gidiyor beyaz güvercinler aklýn almadýðý bir rasyonelizm
Sosyal Medyada Paylaşın:
utku618 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.