günlerden hüzün ertesi.. hayatýmda bað bozumunu yaþýyorum... küfemi boþaltmak,hafiflemek, geleceðimi yudumlayarak yol almak, hüzünlerimden uzaklaþýp, iki ateþin öyküsü olmak istiyorum ... özlemlerimi dudaklarýma salmak, kokusu sinmiþ yaþanmýþlýklar, aþýk olmak, aþýk olunmak istiyorum... günlerden hüzünertesi... çok þeymi istedim hayat senden? yine oyun oynadýn bana, yaþamak adýna yýllarca, soluk alýp verdim yalnýzca... tuvalinde bile kandýrmýþsýn, maviye boyamýþsýn hüzünlerimi. ýþýltý serpsende aþkýmýn dizelerine þiirim yine hüzünlü yine boynu bükük.... yaptýðýn bestedede makam ayný, önceleri tatlý gelsede týnýsý, sonu hüsran sonu yine hüzün.. elime tutuþturduðun elma þekeri kandýrýlmýþlýðýmýn si mgesi.. yalnýzlýðýmý örtemeyen gece bile, ’zavallý’ diyerek sunuyor bana.. simsiyah yüzünü, günlerden hüzün ertesi... þimdilerde bana en çok yakýþan, kýzýl ve sarýnýn rengi.. umutsuz yarýnlara terk ederken beni, kaydýrdýk avcumuzdan masumiyeti.. bir baþýma kalabalýðým kendime bile þimdi.. günlerden hüzünertesi.. endiþelenme! .. korkma artýk benden, ne karþýna çýkarým, nede yarýnlarýna.. yalancý dudaklar öpecek seni, yabancý parmaklar dokunacak.. en çokta bu canýmý acýtacak. hüzünertesinde veda ederken sana.... Sosyal Medyada Paylaşın:
portakal_çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.