þu aptal hayatta; okadar hýzlý yol alýyoruz ki, ruhumuz çok arkada kalýyor.. hatýrlayamýyoruz bile o’nu nerede unuttuðumuzu, sürekli yükselen kariyerimiz olsun istiyoruz, ve de çok paramýz.. peki ya aþk; bir gün olurya karþýmýza çýkarsa yaþarýz bizde diye bekliyoruz.. ne kariyer,ne para, nede son model araba... hepsi triþka! ! bir milad yaþadýðým hayatýmda, keþke olsaydýn yanýmda... teselli bulsaydým sesinde.. benliðimde sýðýnak aradýkça sen tanelerinin altýnda ýslanýyorum.. niye içimde hep eksikliðin var..niye? neden senden kopamýyorum? anladým ki; ben sevmeyi deðil sevilmeyi beceremiyorum... Sosyal Medyada Paylaşın:
portakal_çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.