esen ulu rüzgarlarýn eþliðinde sonsuz oldular kayboldu ruhlarýmýz umutsuzca bakan bakýþlarýn içerisinde eridiler, aþkýn nârýnda yanýp kül oldular ruhumuzun içinde taþtý volkan oldu nârýn sevdasý
pembeydi düþler mutluluðun uçsuz bucaksýz kol gezdiði diyarlarda ellerindeydi gözlerin kaybolmuþ ruhlarýmýz ellerindeydi kelimelerin hapsolduðu o yerde kalbim çaresiz, umutsuz bir esirdi nedeni yoktu aþkýn dallarýnda kaybolmasýnýn bir nedeni yoktu. esirdi yalnýzlýk hapishanesinde karanlýklar içinde zaferdi istediði yalnýzlýk prangalarýný söküp atabilmenin zaferi istiyordu sadece kaybolmuþ ruhunu bulabilmek istiyordu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
turhan yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.