ÖYKÜ

Gökyüzünde küme küme bulutlar,
Efkarlý daðlarýn öfkesini taþýr
Bir bahar sabahýna!
Saçlarýna tutunarak çaðlayan ýrmak,
Yaþamýn öyküsünü anlatýr,
Bozkýrýn susamýþ topraklarýna….
Ve uyanýr
Sevdalarýný kefenleyerek,
Mezarlarýnda sessizce uyuyanlar!

Biliyorum
Bir daha geri gelmeyeceðini,
Ömürden çalýnan yaþanmayan yýllarýn…
Gökyüzündeki küme küme bulutlar,
Sevdasýný taþýrken dertli çobanýn!
Doðudan batýya,
Kuzeyden güneye,
Ýnleyecek yanýk kaval sesiyle,
Efkarlý daðlar!
Çaðlayýnca,
Bulutlarýn saçlarýna tutunan
Iþýk renkli ýrmaklar,
Yerle bir olacak,
Yaþamýn önüne çekilen utanç duvarlarý…

O zaman,
Güneþin gökyüzünde yükseliþini,
Geceleri,
Gökyüzünü süsleyen yýldýzlarýn,
Bana ne kadar yakýn olduðunu,
Özgürce izleyeceðim!
Sýnýrsýz seveceðim seni.
Kimseler gem vuramayacak hayallerime,
Bitecek yok oluþun girdabýndaki tutsaklýðým!
Seni sevdikçe…


Sosyal Medyada Paylaşın: