Huzur ve Sefalet
Sefaletin elleri ayaklarý vardý
bize içirdiði katran karasý çaylarý vardý.
bizi o kollardý kötülükten acýdan
sadece o korurdu kötü ruhlu hayýndan
kýþ geceleri tülsüz pencerelerimiz vardý
kýrýk camdan içeri soðuk rüzgar damlardý.
korkmazdýk
ne soðuktan, ne açlýktan, parasýzlýktan
korkmazdýk hastalýktan
korktuðumuz kadar
yalancýdan, namussuzdan, hayýndan
kapýmýzý kimse açmazdý,
Allahtan açýlacak bir kapýmýz vardý.
tahtaydý boyasý yer yer atmýþ,
menteþesi sökülmüþ kalmýþ
bakkal amca yollardý kimi zaman çýraðý
borç için gelse bile birinin kapýya vurmasý
halen yaþayan birilerinin olduðunu hatýrlatýrdý.
halen yaþamak için azmetmiþ birilerinin...
bulduk mu beþ on defa kaynatýp içtiðimiz
çaylardý içimizi ýsýtan
her þeye raðmen evimizin
kimseye farkettirmediðimiz huzuru vardý.
yatacak yerlerimiz dardý
sobamýz geceden geceye yanardý
zavallý soba her gün üþümekten donardý.
evin her yanýnda sefaletin damarlarý kanardý.
üç öðün yemeðin kendisi yoktu
mutluluk duyacak kadar adý vardý
geçen her günün ruha iþleyen huzuru vardý.
her sabah gözlerimizi açtýðýmýzda
savaþçý elbiselerini giyinmiþ
baþýmýzda beklerdi
sefaletin ellerini baðlayan huzurumuzdu bizim
kimseye farkettirmeden yaþarken böyle
sefaletin elleri ayaklarý vardý
bize içirdiði katran karasý çaylarý vardý
her þeye raðmen evimizin
kimseye farkettirmediðimiz huzuru vardý...
2009
Veysi Bora
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.