...yutkundum...
ne deli gömlekleri sýnadý üstüne aklým,
ne kabuslar çýkarýldý düþlerime;
adrese teslim,
bir cinnet ikliminin tenhalarýnda unutuldum,
ne tebessümler katlettim aynalarda bilemezsin
sensiz gülümsüyor diye,
yutkundum…
beddualar filizlendi içimde sulusepken
gidiþini taþýyan zamana,
yollara ve adýmlara kinler depreþti gönlümde
ama dönüþün için onlardý tek umudum,
ýsýrdým var gücümle dönmesin diye
tutunarak visal hülyalarýna,
yutkundum…
nice isyanlar kuþandým kem kaderime
kahýr masalarýnda,
sustum yine de yazgýmda sen varsýn diye,
mehcurunum, mahrumunum, mumunum
tutuþturup gittin þehla bakýþlarýnla, umarsýz,
titrek alevler misali
yutkundum…
bohçalayýp koydu da önüme unutmak denen serseri,
sitemi, dargýnlýðý
ýsýttý mazi de kalmýþ soðuk yüzlü hatýralarý
ve dizdi dilimin ucuna en hýrçýn kelimeleri bir mermi gibi
yine de bu kahýr savruluþunda suskunluða tutundum,
kanmak ve kanamak arasýnda ki heyelanda
sürüklenirken çaresiz
yutkundum…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.