Ruhumda bir vazifenin sesini duyuyorum, Bu seste aradýðým ilhamýn nurunu buluyorum. Bir nur ki her tarafý aydýnlatýyor ýþýðý, Bilmeden olmuþtum bu ýþýðýn garip aþýðý. Bu bir vazife aþkýdýr,ta gönülden kopan, Bir dalga olup,yalçýn kýyýlara çarpan. Bitmesin istiyorum ýþýðý bu vazife nurunun, Bu ýþýkla dolsun,en hücra köþeleri ruhumun. Manevi bir heyecanla titresin her yaným, Bu heyecanla kaynasýn,vücudumdaki kaným. Eskimiþ inançlar ,erisin yeni bilgilerle, Hayatýn boyunca çarpýþ,taassup denen illetle. En büyük düþmaný olmalýsýn bu illetin, Bu illeti yendiðin zaman,yükselir milletin. O zaman mesut günler gelmiþ olacaktýr, Millet refah ve saadete ulaþacaktýr. Sen de vazifeni yapmanýn sevincini duyacaksýn, Son annda gözlerini sevinçle yumacaksýn. Çünkü milletin seninle övünç duyacaktýr, Sen ölsen bile,senin ismini anacaktýr.
Adil ÜREKSOY
Sosyal Medyada Paylaşın:
üreksoy mobilya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.