Gecenin kör siyahý, yüreðimi yakmakta, Yataðým kutup gibi, uykum göze akmakta, Yalnýzlýk bir nöbetçi, baþýmda dikiliyor, Her gece bu saatte, sanki can çekiliyor.
Gönül bahçem tar-û mar, ümidimse son demde, Yýldýzýmý görmedim, gök bulutluydu hem de, Yer çekiyor yaðmuru, ha saðdý ha saðacak, Gözyaþým dolu þimdi, ha yaðdý ha yaðacak.
Bir býraksam kendimi, baþýboþ yaprak gibi, Güneþe teslim olmuþ, çatlamýþ toprak gibi, Gönül bahçem talanda, rüyâlarým yalanda, Sevdam alevleniyor, kapýlarým çalanda.
Lâkin her bir kalkýþta, dizde dermaným biter, Ümitsiz çöküþlerde, ruhum cesedi iter, Küllenmiþ sokaklarda, ararým bir hâtýra, Varsýn hakaret olsun, rastlasam bir satýra.
Yârimden arda kalan, küçücük bir kelime, Bulsam tozlu topraklý, alsam onu dilime, Söylesem defalarca, yâr aþkýyla inlesem, Anlamýna bakmadan, milyon kere dinlesem.
’Seni hiç sevmiyorum’, diyor birkaç kelime, Nazým da geçmiyor ki, sazýmdaki telime, ’Olsun varsýn’ diyorum, bunlar O’ndan yadigâr, Yok kimse hasretimde, yalnýz O bana nigâr.
Söyledikçe söyledim, tekrarý býktýrmadý, Sevdamýn kalesinden, bir taþý yýktýrmadý, ’Caným’ dedim yürekten, affeder misin beni, Meðer ki yanýlmýþým, ters anlamýþým seni.
Bir kinaiyyât vardý, bu cümlenin özünde, Aslýnda söylediði, tam tersiydi sözünde. ’Seni çok seviyorum’, demiþ bana aslýnda, Bense anlamamýþým, o kargaþa faslýnda.
Ve desem sevdiðime, ’beni hiç sevme emi’, Artýk yanlýþ anlamam, buluttan kapmam nemi, Hani hep diyorsun ya, ’Seni hiç sevmiyorum’, Bense bu sözlerini, inan çok SEVÝYORUM.
Metin ESER Sosyal Medyada Paylaşın:
MetinEser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.