umut muþtusu
kalbine vuslat saplanýnca âdemin,
devrilir gözlerine umut muþtusu,
þu nusnurlu hûnu kurumuþ didemin ,
kursaðýna takýldý ölüm korkusu...
mecruh bir kuþ uçtu incili ummanda
adý sen, esen rüzðarlarla kayboluþ
ve and içerken evvel serencamýnda
denizatý sýrtýnda yorgun kayboluþ
daðlarý yüklenmiþ bebeðim, ak saçlý
damarlarýmda yeþil, kanlý nar suyu
toprak avcum alatav, yarý kýraçlý
sel gözlerim uçsuz bucaksýz kör kuyu
derdimi yâr bildim, tükendi dermâným
sonra vasloldum lakin yýkýlmadý esrâr
hepten elvedayým, yazýldý fermâným
meskenim evren,sýðamadým her yer dar
bundan gayrýsý sedef bitmez tenimde
rahmete muhtaç semalar aðlar bana
sýrr-ý mahþerim simsiyah defterimde
ölgün ýrmaklar sebepsiz çaðlar bana
MAHYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.