Konuþtukça rûhumu, ne de güzel okþuyor Dili ayrý bir þeker, O caným Ýstanbul’un. Galata, Dolmabahçe, Üsküdar, Beylerbeyi Surlarý beni çeker, O caným Ýstanbul’un.
Daha da güzelleþir ilkbaharla, hazanla Bâzen doruða çýkar, gönül yakan Sûzan’la Ne de güzel ötüyor seher vakti ezanla Bülbülü baþka þakýr, O caným Ýstanbul’un.
Ona yakýþan da bu, artmalýdýr artýlar Dünü referans alsýn deðiþmesin tartýlar Yakamozla birlikte raks ederken martýlar Boðazý baþka akar, O caným Ýstanbul’un.
Ýbretle bak dört yana, n’olur dolaþma seyip Dikili taþlarý gör, geçme ne var ki deyip Topkapý, Sultan Ahmet, Ayasofya ve Eyüp Her yaný tarih kokar, O caným Ýstanbul’un.
Ýlk göreni öyle ki, kendine büyülemiþ Gelmiþ, geçmiþ þâirler ne þiirler söylemiþ Edâ, cilve, naz, sitem hepsini cem eylemiþ Güzeli baþka yakar, O caným Ýstanbul’un... O caným Ýstanbul’un, O caným Ýstanbul’un...
Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.