Ne Zaman Karanlığa Uçsa Kanatlarım..

Ne zaman karanlýða uçsa kanatlarým
Minik bir meþale olup aydýnlanýr aklým
Kýrýlýr dökülür sonra birden o hep bildik kelimeler
Köþede bir yüklem gibi ihtiyar amadýr
Kalýr bana garip yalnýzlýðým..

Ben ruhumu gözlerim ruhum beni
Bir ova olur sonra gözlerimiz, ýssýzlaþýrýz
En baðrý yanýk kelimelerdir kanar sonra yaralarý
Kabuk baðlar gözyaþý gibi duran çicekler
Ýçin için hicrandýr yakut gibi parlar düþüncelerimiz.

Açmak istemem sýrlarýný kelimelerin bu yüzden hiç
Yetim ve sakatlýðýna masallar düzen
Çölde teslim olmuþ kum tanesi nasýl acizse
Çelenkler cenazede ne kadar zavallý
Parlaklýðý o kadar cesur ve serindir gündüzlerin.

Ýþte ellerim iþte yarým kalan karanlýk yüz yüze geldiðim gözlerim
Ýþte boynu bükük karýncadan harflerim
Köþede korkak bir kuþ gibi gecelerin ýssýz yolcusu zaman
Kendilerini bekleyen yarý aydýnlýk
Bir deliþmen siyah bekler gibi dostlarýmdýr sancýlanan dizelerim..

Sosyal Medyada Paylaşın: