Bir gün olsun okumadýn baba; Yazdýðým þiirler ne anlatýyor sana. Yazýlarýmda ne isyanlar gizli anlayamadýn. Sen hep kolayý seçtin baba..
Anneme hasretim vardý oysa þiirlerimde, Çaldýðýn zamanlarý anlatýyordu yazýlarým. Gecelerce aðladýklarýmý anlatýyordu her bir satýr. Sense acýmasýzlýk peþindeydin baba…
Ne yasalar vardý senin için , ne de vicdan yüreðinde; Oysa vicdana hükmedemezdi hiçbir güç. Evladýna karþý bile yumuþamadý yýllarca yüreðin Bizi yaþarken hasret býraktýn annemize baba…
Büyüyoruz inadýna , annemizin yüreðimize ektiði sevgiyle. Gün gelecek sen de mahkum olacaksýn yalnýzlýk denen o çekilmeze. O zaman belki anlayacaksýn ,yüzleþeceksin zulümlerinle. Ýþte o gün ne ektiysen onu biçeceksin baba… Sosyal Medyada Paylaşın:
zeyneponkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.