Fesleðenleri sulamalýyým;
Saksýda dimdik durmalýlar.
Güneþ görmeseler bile
Sevgimle ayakta kalmalýlar.
Onlar ölse bile;
Toprakta kurumuþ yapraklarýna bakmalýyým.
Eski kokusunu hatýrlamalýyým
Fesleðenin kurumuþ yapraklarýný sulamalýyým.
Sende severdin fesleðenleri,
Kokusunu bana benzetirdin.
Ölmesinler diye sen su verirdin.
Þimdi yoksun!
Fesleðenlerde yok!
Anýlarýmý da kilitledim sandýða;
Kurumuþ fesleðen yapraklarýný da...
Artýk fesleðen kokmuyorum,
Ben senden alýrdým kokumu.
Þimdi yoksun ya;
Fesleðenlerde yok!
Seni bir kez daha görsem;
Kurumuþ yapraklarý ve anýlarýmý
Sandýktan çýkarýrdým...
Sen fesleðene su verdikçe
Anýlarým yeþerirdi.
Seni bir kez daha görsem
Yine fesleðen kokardým.
Ama sen yoksun!
Fesleðenlerde yok!
Artýk sulamýyorum kuru yapraklarý.
Duymak istemiyorum kokularýný
Ve anýlarýmý.
Serap Baycan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.