her gün
yeni bir þeyler öðrendik
hayattan
önce
güneþ çekti sýcaklýðýný
üstümüzden
sonra
soðudu insan
soðudu insan
sýcaklýðýna doymadan
yaþamaya gönüllüydük
aðýr bir suç gibi
omuzladýk hayatý
aþk bitti
þaraplar da peþinden gitti
gün
yine bildik sokaklara eðildi
aþk da yoruldu
onun bunun diline dolanmaktan
aþk da yoruldu
onun bunun altýna yatmaktan
’’ akýlsýz köpeði yol
orospu karýyý el kocatýr ’’
derdi babam
öyle bir ayrýma vardýk ki
ayrýlamýyoruz hayattan
ha deyince
boþaltamýyorsun yükünü
ha deyince
boþaltamýyorsun içini
her acý bir yara izi býraktý yüzümüzde
her sese bin nefes verdik içimizden
dýþarýda yattýk da
hep güldük içeriden
düþ kurmayý unuttuk
savruldu düþlerimiz
ne oldu bize
daðýldý gülüþlerimiz
iþte yenildik
yaþam denilen hokkabazýn oyununda
yenildik
oysa yeniydik
acemiydik
daha gülmeden
aðlamayý
sevmeden yaþamayý
vermeden almayý öðrendik
acemiydik
öpüþürken titredik
seviþirken gülümsedik
her gün
yeni bir þeyler öðretti hayat
aþk da bitti
pusuya düþtü insan
Ýsa Ýnan