Sýðýnacak bir liman býrakmadý hayat bana, Fýrtýnayla coþmuþ hýrçýn bir denizden farkým ve tutunacak bir dalým bile yok. Bir yaným deprem, diðer yaným sel. Üþüyorum yine sensizliðin çýkmazýnda, yüreðim titriyor. Annesini kaybetmiþ bir çocuk gibi korkuyorum.
Ay battý...Gecenin sessizliðine gömüldü. Karanlýktaki son umudumdu en parlak yýldýz, göðsümde söndü.
Beni sensizliðe terk ediyorum. Hadi git yaðmur gözlüm, sen de git, rüyalarýma girme, hayallerimi süsleme. Daha çok baðlanmadan kördüðümle git. Aldýðým nefese karýþmadan nefesin, seni solumadan, git.....Git beni düþünme.
Ben hasretin topraðýnda filizlenen acýlarýmý, hasat etmeyi de öðrendim. Gülümsemenin kefaretini, gözyaþlarýmla ödemeyi de.
Ölüm de tebessüm etmez ki þimdi, ve aðlayamaz. Hiç bir kurþun gözlerindeki hüzün kadar vuramaz.
Herþeyin gönlünüzce olmasýný ve bütün günlerinizin bayram havasýnda sevdiklerinizle birlikte, çoþkulu geçmesi dilerim.
Herkese hak ettiði kadar mutluluk getirsin hayat... Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayfun54 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.