ÖPTÜM TOPRAĞINDAN

Bugünün hüznü sardý ruhumu,
Biliyorum gülerek gelmeliydim sana,
Üzülmemi istemezdin hiç.
Elimde deðil inan gülmek;
Sensiz özlemle geçirdiðim bu 19’uncu yýl,
19’uncu anneler günü.
Ýnsanlar annesine koþarken sarýlmak için;
Benim mezarlýða koþtuðum, yaþlý gözlerle
Yine en güzel kýr çiçeklerini totladým sana,
Güllerin en güzelini seçtim.
Arkadaþlarým annesini kucakladý bu sabah,
Ben mezarýný kucakladým annem...
Onlar pembe yanaklarýný öptü annelerinin;
Ben...ben...ben hayal edip seni;
Topraðýný öptüm annem, topraðýný...
Haftalar öncesinden baþladý ýzdýrap;
Vitrinler anneler için süslendi.
Her yerde kampanya var þimdi anne;
Hangi yöne baksan reklam afiþleri;
Her þey seni hatýrlatýyor annem, seni...
Bende kaptýrýyorum bazan kendimi;
Þu kazak anneme nasýl da yakýþýrdý diyorum.
Sonra yokluðun düþüyor aklýma;
Beynime balyoz gibi iniyor sensizlik,
Gözlerim doluyor...
Hüzün yaðmýrlarý yaðýyor gönlüme,saðnak saðnak,
Kaçarcasýna uzaklaþýyorum oradan.
Arkadaþlarý aradým azaltmak için acýyý,
Belki birazda unutmak için.
Biran olsun yaþanmamýþ saymak yokluðunu;
Dindirmek kalbimde býraktýðýn tarifsiz acýyý.
Ne mümkün annem,olmadý baþaramadým yine;
Kalamadým bir saniye bile sensiz.
Komþunun kýzý geldi tam çýkarken:
Annesine aldýðý hediyeyi,yaptýðý süprizi anlattý uzun uzun.
Nasýl sevindiðini annesini,onu nasýl öptüðünü,
Þevkatle baðrýna basýþýný,yavrum deyiþini,
Anlattý ballandýra ballandýra bir bir.
Ben...ben mi anne?
Ben anlatamadým seni, anlatamadým...
Nasýl anlatabilirdim ki anne;
Hiç tanýmadým ki seni,tatmadým sevgini,
Hissetmedim ki hiç sýcaklýðýný,
Anne diyemedim ki sana doyasýya,
Öpüp koklayamadým pembe yanaklarýný gönlümce.
Korkunca sýðýnamadým hiç þevkatli kollarýna.
Anlatamadým iþte anne anlatamadým...
Nede olsa filmlerden öðrendim anneyi;
Arkadaþlarýmdan öðrendim;
Annenin bir baþka olduðunu.
Yeri doldurulmazmýþ bir baþka sevdayla.
Öyle bir varlýkmýþ ki;
Kocaman bir yüreði varmýþ sevgi dolu.
Çok severmiþ çocuklarýný,kýyamazmýþ hiç.
Kýzsa bile bir parça sevgi koyarmýþ içine;
Hiç acýtmazmýþ,yaralamazmýþ öfkesi.
Bir baþkaymýþ herþeyiyle,
Kanatsýz meleklermiþ onlar,öle diyor babam.
Gözlerimin kepenkleri bozuk bu aralar,
Olur olmaz zamanda toz kaçýyor gözüme.
Ýnan ki aðlamýyorum anne...
Dedim ya kepenkler bozuk,yine toz kaçtý gözüme.
Her fýrsatta seni soruyorum tanýyanlara:
Onlar anlatýrken ben hayal ediyorum seni.
Geçmiþe yolculuk yapýyorum zamansýz,
Bir nefes kadar yaklaþýyorum yanýna;
Annem diyorum gül annem...
Hissediyorum cennet kokunu,
Eteklerinden asýlýyorum,koþuyorum etrafýnda,
Öpücükler konduruyorum yanaklarýna,
Sen ;görmüyorsun...duymuyorsun...
Hýçkýrýklara boðuluyorum...
Yine baþladýðý gibi zamansýz bitiyor yolculuk.
Ben hep aðlýyorum...
Seni üzmek istemedim gül annem inan;
Dile kolay be annem 19 yýl...
Hasretle,sensiz geçen;savunmasýz tam 19 yýl...
Mezarlýkta kutladýðým 19’uncu anneler günü.
Sen bakma bana ennem...
Hep aðlasa da bu gözler;
Seni gördüðümde ,kalbim hep güler.
Ne olur annem sen de rüyalarýma gel.
Öp yanaklarýmdan,elini gezdir saçlarýmda.
Beþ dakika olsun yanýma uzan ,
Sar kollarýný boynuma...
Cennet kokun sarsýn her yeri,
Mutlu uyanayým sabaha....
Ben de derim sevinçle arkadaþlara;
Annem geldi dün gece bana,
Gururla anlatýrým alnýma koyduðun öpücüðü
Rüya olduðunu öðrenince gülerler ama;
Olsun gülerse gülsünler umrumda deðil.
Senin hayalin bile güzel annem.
Hayalin bile yeter yüzümü güldürmeye.
Þimdi gidiyorum....
Gününü kutladým,öptüm topraðýndan...

NOT:19 Yýl önce kaybettiðim anneme ithafýmdýr
Sosyal Medyada Paylaşın: