Yar; bir gidiþin vardý senin.
Ardýndan toprak yürüdü,
Nefes alýþlara lal düþtü,
Çocuklar filizlenmez oldu
Yaðmur çöl,
Yeþil karardý ve soldu,
Hasret tek hece oldu.
Bir gidiþin vardý senin.
Teknoloji çöktü,
Iþýklar söndü,
Güvercinler icat edilmez oldu,
Telgraflar iþlemez,
Ýnsanlýk sahipsiz kaldý,
Haberin kimsesizliðim oldu.
Öyle bir gidiþin vardý ki yar.
Çað atlamaz oldu dünya,
Yaradýlýþ tek kalpte kaldý,
Ölüm tükenmiþliðime çare olmadý,
Alfabe seni neden yazamadý?
Gönül, yangýn yeri olsaydý,
Mahþer mi denirdi terk ediliþe?
Ve bir gidiþin vardý ki yar senin.
Kelimelerle tarifle yememek seni, çýldýrmýþlýðým oldu
Yalýn ayak, yalýn kalp, ne denirse artýk,
Öylece ortada kaldým,
Sus pus oldu hayat,
Giden sadece bir insan deðildi,
Sanýrým tüm doðurganlýðý da aldý gitti.
Ünal
14.09.2009/Bakü
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.