Yoksul açlýk içinde sersefil , Yine de tuttu orucunu... Zengin ise buldu bir kefil , Çoktan býrakmýþ ipin ucunu...
Yoksul zor buldu somunu, Belediyeye kuyruða girdi. Zengin döktürdü pidesini, Hiç aç býrakýr mý midesini...
Sonra da bayram geldi ! Yoksul sevindi boþuboþuna... Zengine üç beþ gün tatil geldi, Dinlendi denizlerde gitti hoþuna...
Zekat malýn kýrkta biri, Hani kim vermiþ , kim almýþ... Öyle olsa idi , asýrlardan beri Bu kadar yoksul nereden kalmýþ !
Zenginlik gittikçe artýyor ! Bire on geliyor üstü üstüne... Yoksulluk da gittikçe çoðaldý, Dünya her zaman zengine kaldý !
Bayram yoksula gönülde bayram, Yiyecek yok , üst baþ periþan... Ýçeceði bir iki bardak ayran, Allah’tan baþka yoktur kayýran ! Onun da zamaný mahþere kaldý... Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖZELÇİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.