güvercin el/lerin

keyifsiz bir akþam
ölü doðuruyor yunuslarý
göz bebeklerimiz
sahile vuruyoruz
köpük köpük Ay ýþýðýný
sonra kuruyoruz

anlýyorum ki
bu þehirde deniz yok
sen yoksun
ama hangi þehir
bu kadar gözlerindir
bilemiyorum

sýkýlýnca boðazým
içimde deniz olsan diyorum
gök yüzümde güvercin
ben en çok ellerinde olan
güvercinleri seviyorum
onlar en çok seni

sonra güvercinler
babalarýnýn ardýndan aðlar
çocuklar her þeye güler
giden korkar mý
kendi olmadýðý yerden
bilmek dahi istemem

uçurumlarda duran
Ay’ýn altýnda bir mýzrak gibi dik
gölgesiz sevgililerdik
uçup gittin içimizden
uzaklar þimdi manasýz
yakýn avuçlarýmýzda rüzgardýr










Sosyal Medyada Paylaşın: