Bilmiyorum þimdi
Yokluðunun kaybolduðum
Kaçýncý labirentindeyim
Sonbaharda vurgun yemiþ bedenim
Yalpalýyorum titreyen yaprak gibi
Hayatýn sarhoþluðuyla
Koskoca bir dað oluyor önümde
Büyüdükçe büyüyor yalnýzlýðým…
Selamsýz geçiyor kýrlangýçlar
Kar yaðýyor bütün baharlarýmda
Üþüyor ömrüm damla damla
Sarýya çalýyor rengim yokluðunda
Rüzgarlar savurdukça her seferinde
Ölümle randevulu bütün saatlerde.
Kendimi yalnýzlýðýn masasýnda buluyorum…
Oysa ki ben..!
Göðün uçuk mavisini solumak istiyorum
Baharýn coþkusu dururken hala dudaklarýmda
Eriyen son tomurcuk olmalýydým
Çatlayan topraðýn ateþli baðrýnda .
Ya da kaybolabilmeliyim kendim li
Mutlu zamanlarýn bir yerlerinde…
Bendim seven rüzgarýn ýslýk ýslýk
Türkülerinde seni …
Ben doðururdum her sabah çýðlýklarýmla
Kan revan içinde ki güneþimi…
Buza kesilmiþ yüreðini ýsýtsýn diye senin,
Sen hiç bilmedin,bilemedin…
Ben kalbimi verdim sana
Gidersen öksüz kalýr yüreðim…
Hýçkýrýr bir tenhada
Boyun büker ömür kelebeðim
Küser bütün yýldýzlar dolanýr saçlarýma
Ýç çekerler sessizce
Gizlenip gecenin kuytusuna….
Yokluðunda
Tutsaðý olurum yine yalnýzlýðýmýn
Zincire vurulur bedenim
Gölgesinde sensizliðinin..
Yinede vefalýdýr yalnýzlýðým
Anlar halimden benim
Çaðýrýr gözyaþý sofrasýna…
Doyurur týka basa
Kendi hýçkýrýklarýmla…
Bu gün doðum günüm
Benim nasýl olsa…
Leman Gürcanok
23/Aðustos/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.