SEN GİTTİN...

Sen gittin,
Çileklerin tadý gitti
Sen gittin,
Kar yaðdý tüm masallara
Kýrýldý kanadý Anka Kuþunun
Kaf Daðý’nýn ardý gitti
Baðrýmda uyuyan hançer
Ciðerimi yardý gitti.
Ayaz kondu yüreðime
Bütün denizlerim dondu
Umut baðladýðým sallar,
Sahillerim vardý, gitti.

Sen gittin,
Þarkýlarýn adý kaldý
Mahallenin delisiyle, bülbülün feryadý kaldý
Suyu çekildi Dicle’nin
Koca Fýrat susuz kaldý
Çiçeklerin rengi kaçtý, uçtu þiirin ahengi
Köprülerim öksüz kaldý
Gittin, her gece ellerim yaslý
Yolunu unuttum evimin, sokaðýmýn
Kilitlerim paslý kaldý
Sen gittin,
Yoruldu Kerem’in kalbi
Gözleri hep ufuklarda
Gelmeyecek Aslý kaldý.

Sen gittin,
Bir gözleri kömür gitti
Acýlarla süslediðim
Bir yaralý ömür gitti


Ecem gitti, gecem gitti, yetmez gibi hecem gitti
Hangi birini anlatsam,
Daha nicem, nicem gitti…
Dizlerim, ayaklarým kýrýldý
Öksüz kaldý þiirlerim
Sen gittin umudum orta yerinden
Bir dal misali koptu, yarýldý

Sen gittin,
Tükenmez savaþým kaldý
Ne dostum ne eþim kaldý
Ruhum tökezler oldu ardýmdan
Bir gölge gibi
Sürüklenen leþim kaldý

Yaðmurlar yaðmýyor eskisi gibi
Bu adam bu þehre sýðmýyor artýk

Gittin de
Yýldýzlara kafa tutan
Kendi adýný unutan
Bir belalý baþým kaldý

Renkleri gitti gökkuþaðýnýn
Güneþten hissem gitti
Ayaðýnýn tozu ile
Yemeðimin tuzu gitti

Sen gittin,
Çiçekler açtýðýna piþman
Morlar bana düþman þimdi

Sen gittin,
Sen gittin ilacým gitti
Yaþama sevincim gitti
Deva bulmaz sancým ile dinmeyen bir acým kaldý.
Saltanatým gitti
Elimde beþ para etmez
Kýrýk dökük tacým kaldý.

Sen gittin,
Sýlasý gitti gönlümün
Son kalesi yerle bir, paramparça her burcu
Ýçime kor düþüren halesi kaldý ayýn


Düþlerim, gülüþlerim gitti
Gittin, gidiþin kaldý kapýmda
Kahýr kokan, zehir kokan gidiþin.
Bir nisan sabahýnda
Açmamýþ badem çiçekleri býraktýn arkanda
Sahilde üþüyen kumlar býraktýn
Beni býraktýn öylece ortalarda
Yorgun, çaresiz.
Yetim anýlar kaldý kucaðýmda
Ve çýðlýk çýðlýða susmalarým.

Gittin,
Gittikçe daralan duvarlar kaldý
Yalnýzlýk kadar soðuk
Ýki gözü iki çeþme resimler kaldý.
Sabaha karþý kapýma dayanan
Düþlerime düþman
Tavþan uykularým kaldý.

Sen gittin,
Anýlar vuruldu þakaðýndan
Kan karýþtý rüyalara
Kelebekleri zehirledi çýyanlar.
Kimi davul zurna çaldý ardýndan,
Kimine kýrk gün, kýrk gece düðün oldu gidiþin.
Yýlanlara gün doðdu
Uykularýma göz dikti kimileri
Yastýðým beni boðdu.

Depremler kaldý,
Beni her bahar vuran.
Faylar kaldý, her bayram
Yokluðunda kuduran.

Sen gittin,
Düþlerimi mesken tutan
Kaþýn, gözün, yüzün kaldý.
Ne tarafa dönsem hep sen
Gözlerimde hiç dinmeyen
Gökyüzümden hiç inmeyen
Akýl almaz hüzün kaldý.
Ne derman ne gücüm kaldý.
Bu þehirden, sokaklardan
Geceden, aydan, þafaktan,
Kaybolduðun o ufuktan
Sorulacak hesap ile
Alýnacak öcüm kaldý…

2008

Sosyal Medyada Paylaşın: