Şiir yazıyorum

Þiir yazýyorum,
Korkularým benden korksun,
Soluk güller açsýn,
Umut yüreðe saplansýn,
Hayat can,
can hayat bulsun diye.
Ve bilmeyenler bilsin,
Ben soðuk sokaklarda dolaÞan
soðuk insanlardan degilim!
Yüreðim yanýyor, ama ben,
Buz çöllerinde buldum dermanýmý.

Bir Þiir yazýyorum,
Umutlar yeÞersin diye.
Bilirmisin ey acý umut nedir?
Umuda bel baðlanmasýnýn sebebi nedir?

Bilmiyorum deme sakýn,
Çünkü umut umut olalý
YaÞamak hayata bir tebessüm kadar yakýn.
Ey hayat, solgun hayat, Gülmek elbette senin hakkýn.

Hayata bir umut olmak,
Umuda hayat olmak.
Ve bir gül gibi hayattan solmak!..
Kolay mý umuda bel baðlamak?
haksýz yenilgileri sabýrla çile kabýnda soðutmak?
Acýlarý kitaplara kapatýp, raflara kaldýrmak?

Hayat, bulunmaz bir hazine,
Kýrýyor bir hiç uðruna, ne diye?
Merhamet pazarlýga çýkarýlmýÞ,
Ve Þefkat, beÞ para etmeyenler ugruða satýlmýÞ!

Mazlum aðlar, sokak aðlar.
Yürek yanar, zenginlik yanar.
Acý güler, umut tebessüm eder.
Ve hayat umuttan ayrýlýp gider...

Bir Þiir yazýyorum,
çýkarýlsýn bütün umutsuzluklar
hayattan,
açsýn hayatýn gönlünde
umut çiçekleri, ve
baharlar doldursun karanlýk gönülleri…

Þimdi
buluÞsun derman derdiyle,
Aðlasýn umut hayat ile,
KarýÞsýn gece gündüze,
Ve dökülsün gözyaÞlarý gizlice..

Hayatýn yarasý gönülde saklý,
Umut hayatýn eÞsiz ilacý.
Dünya kapatývermiÞ gözlerini,
IÞitmez olmuÞ umut sözlerini!..
Ve karanlýða saplanmýÞ hayat oku,
Getirdi dünya çirkefi yaÞamýn sonunu...

Dünya , kimbilir ne kadar yaÞarsýn,
Sevgiyi hiçlige satansýn!
Insanlýk sana neden baglansýn?
Mal uðruna mý, evlat uðruna mý?
Hayat , yaÞamayý özleyen çaresizler gibi
Sesleniyorum sana,
Bak gözlerimin en derinine,
Görebildin mi umutlarýmý?
Görmek istedin mi umutlarýmý?

Hedefime engel olma dedim,
Beni kendime býrak istedim,
Ey hayat, sana tutundum,
Çünkü sana tutunmak isteyen
Çok mazlum var,
Çok umutsuz var,
Gözleri, yaÞama sevinciyle dolu
O kadar insan var ki..
O kadar yüreði buruk insan var ki..
O kadar hayat yolunda rabbine ulaÞmak isteyen var ki..

ZK. GÜMÜS KURSUN
Sosyal Medyada Paylaşın: