Son bahar yaklaşırken

Bu sabah kalkýp baktým
sonbaharýn geldiðini hissettim içimde,
durgun yüreðim baþkalaþtý,
hüzün vardý,bir gariplik vardý burukluk vardý.
sessizlik sukunet vardý yüreðimde,
fýrtýnalarýn yakýnda çýkacaðýný hissettim,
acýlarýn hüzünlerin yaklaþtýðýný hissettim,
içimde,
o güne kadar hiç hissetmediðim kadar hissettim,
hem de,
en derin kuyularýn kazýldýðýný,
hissettim, içimde.

Ürpertici alevler gördüm bu sabah,
ýþýklar doðuran,
kaçýþan kara bulutlarý gördüm yýldýrýmlardan,
kýzgýn sinirli kývýlcýmlarý gördüm bizleri yeri göðü korkutan,
ve burukluk hissettim bu sabah içimde.
ve sonra boþalan bulutlarý gördüm,
delicesine çýlgýncasýna,
insanlarýn oradan oraya kaçýþtýðýný,sellerin sokaklardan aktýðýný
gördüm bu sabah,
ve sonra aðaçlara baktým dayanmaya çalýþan,
yapraðýný birer, birer dökmeye baþladýðýný gördüm erkenden,
öksüz kalan yapraðýndan yoksun bazý aðaçlarý gördüm,
bu sabah ben.

Güneþ her zamanki gibi doðmamýþtý,kýzýl deðildi daðlar,
yoktu yerinde güneþ,
daðlar dün sabahki gibi kýzarmamýþtý,sisliydi kýzýl daðlar sisliydi,
alaca karannlýktý düne kadar o mavi olan gök yüzü,
bir burukluk bir hüzün vardý,
bu sabah, yüreðimde.

Her gün sabah olduðu gibi cývýldamýyordu artýk,uçup durmuyordu,
aðaçlardaki neþe dolu küçük kuþlar,
sinmiþti onlar da kanatlarý ýslak,yürekleri parçak
sýðýrcýklarýn döndüðünü gördüm,
elektirik tellerinde sýra sýra,ardýçlarda toplanan,
yoktu evimin bacasýndaki yuvalarýnda artýk leylekler,
ve çayýrlarda otlayan allý turnalar,
onlar geceden yada erkenden göçüp gitmiþlerdi anlaþýlan,
düne kadar gördüðüm, leylekler o allý turnalar,
kimbilir hangi bilinmez hangi bilinmez uzaklara gitmiþlerdi.
yokluðunun acýsýný hissettim,
bu sabah içimde.

Bir baþka baþkaydým bu sabah,
düþündüm,
ne olmuþtu da yoktu bu sabah güneþe,
o pýrýl ,pýrýl olan düne ne olmuþtu bu gün de yoktu,
kýþ deðil,yaz daha yeni bitmiþti,
yoktu iþte baktým bu sabah güneþ.
o yakýp kavuran kýzgýn güneþ o gün kayýbdý bu sabah,
siyah gri bulutlara o esir mi düþtü diye düþünürken,
bu gün esir miydi ne?

Erken baþlamýþtý, erken gelmiþti son bahar,
aðaçlarýnda yapraklar erken baþlamýþtý sararmaya,
erken baþlamýþtý, dallardan onlar bir ,bir dökülmeye,
dirense de hala bazýlarý hala dalýnda,
rüzgarlara, yaklaþan mevsime yaklaþan güze,
belli ki yorgundu, onlar da yorgundu.
hastalýklýydý ve cýlýzdý, onlar yaþamaktan býkmýþ ve yaþlanmýþtý da
belki, onlar da mecburdu ölüme dökülmeye,

ölümler en çok son baharda olmuyor mu saten,
Allah’ýn koyduðu, doðanýn kanunu deðil mi bu.

O sararan yapraklar,
o dallarýný yalnýz bir gün öksüz ve yalnýz býrakmamaya,
mecburdu yine de,ama biraz erken bitmiþti yaz,erken gelmiþti güz,
kararlýydýlar sanki sýmsýký sarýlýrken dallarýnda hasta yapraklar,
düþmemeye ve erkenden sararýp ölmemeye dökülmemeye,
çiðnenmemeye , uçuþmamaya yerlerde sürünmemeye,
ve kuru birer çiðnenen gazel olup,
çiðnendikçe, garip sesler çýkaran insanýn yüreðini sýzlatan,
gazel yýðýnlarý olmamaya.

Öðlen yaklaþmýþtý,ve aralandý,
ve izin verdi siyah o gri bulutlar artýk,
yaðmurunu boþaltmýþtý ama, hala dolaþýp duran o siyah olan bulutlar,
ve göründü o kayýp,
esaretten kurtuldum diyen, soluk benizli güneþ,
yüzünü göstermeye baþladý, arada bir bulutlardan,
ama hali yoktu, gücü yoktu ! kimseyi, yeri ! göðü ! ýsýtmaya,
ortalýðý daha birkaç gün öncesi gibi kýzartmaya,
temmuz aðustosda yaptýðý gibi, yakýp yýkýp kavurmaya.

Bu defa, dayak yemiþ gibiydi,
yorgundu ve hastalýklýydý güneþ,
ve benim gibi üzgündü, yaklaþan sonbahardan ve sonrasý kýþtan,
o solgun güneþ.

A.Yüksel Þanlýer
15 eylül 2009
Antalya.





















Sosyal Medyada Paylaşın: