kayıp

Dolaþýrken avare þehrin ben kadar bir birine girmiþ parke taþlarýnda,
çocuk olup oyunlar oynamak geçerken içimden.

sonu kayýp karanlýklarda kararmak,
belki kamufle eder diye koþmak delice bensizliðe.

Yaðmura okþatýyorum yüzümü, yaþlarýmý görmesinler artýk.

Tek tek, bozuk para kadar kýymetsizken,
bakýnca birikmiþ, acýmasýz vakitleri eritiyorum.

Beni arýyorum hükümsüzdür ilanlarý vererek cadde afiþlerinde.

Ne çare!
Uçsuz bucaksýz girdaplarda,
dipsiz kuyularda,
kýsýr döngülerde unutmuþum kendimi,
Hayatýn acýmasýzlýðýnda debeleniyorken.

Gerekçesi sonra yazýlmak üzere yazýlmýþ karar gibi ertelemiþim yarýnlara,
en aðýr cezanýn infazýný beklerken.

uzun, sessiz ve güçlü adýmlarýmda eziyorum; çürük, ezik, yorgun ruhumu,

Çatlayan dudaklarýma su, derdime derman, sýðýnacak bir liman,
Ya da,
Bekliyorum, adý umut konan bebeðin, acýlarla yýrtýlan rahimden çýðlýklarla merhaba deyip, gülücüklerle hoþ gelmesini….

15/09/2009

Sosyal Medyada Paylaşın: