YALNIZLIĞIM

Yýllar önce çýkardým bu saatlerde,
O günlerde amacým baþkaydý
Nefsimi terbiye edercesine,
Diplomamýn ve kimliðimin önemi olmadan.

Ya bugün?
Bugün her þey bi bambaþka
Güneþ bile görünürlerde yok
Akþamdan kalan 3-5 kýrýntý için yollara serilmiþ,
Ben geliyorum diye yol veren kuþlar var.
En sessiz þehirde
En sessiz saatlerde

Sanki bu ben deðilim,
Hýrçýnlýðýmý bile bastýrmýþ
Ne kaldýrým taþlarýnýn altýndaki sular,
Ne de çimler yerine beni ýslatan fýskiyeler.
Var bir þeyler ama henüz patlak vermemiþ,

Evde býraktýðým var,
Bir de geride býraktýklarým,
Hayatýmýn en zor rollerini
Hep yalnýz ezberledim,
Hep yalnýz oynadým.
Hayatýmýn bütün sýnavlarýný ve bütün dramlarýný…

Meðer ne çok yalnýzmýþým bu kalabalýkta,
Ne kalabalýkmýþ yalnýzlýðým

Yokuþun baþýnda,
Hastane ile güldü yüzüme güneþ.
O bile emin deðil yarýn tekrar doðmaya
Ama her sabah umutla göz kýrpýyor güne.
Belki bulutlar örtüyor,
Belki karanlýk çöküyor.
Ama hep doðuyor.
Bende her þeye ve her zorluða inat
Yalnýz doðacaðým her güne,
Yalnýz düþeceðim yollara
Kerimdir Allah yarýna….



30/07/2009, saat:07:30
Sosyal Medyada Paylaşın: