daðlardayým görüyorum aðlýyorsun, açtýðýn zarftan kan dökülmüþ yüreðine, ucu hasret yanýðý mektubum yerine
daðdayým …, alýp sazýmý astýðým duvardan, þimdi türkümü söylesem sana en yanýk telden dinler misin beni aðlamadan, ana dilinden deðil ama, anlamadýðýn her dilden aðlama, gözünden dökülen yaþlar renk vermez, hiçbir çiçeðe bu topraklarda çýkar þimdi oyalý yazmaný, kurut gözyaþlarýný, hani saklýyordun ya sandýðýnda þimdi tam zamaný.
günler-aylar iþte böyle geçip giderken, hasrette sadece güneþ var canýmýn içi ölü kurþun gibi ýslýk çalar, mayýn olur patlar gün batarken ya da seher vakti ve bir de sen, gözlerim dalar…
.
/gecenin barut kokusunda soluyor bildiðim tüm çiçekler, bilmediðim daðlarda günün ölüm ayazýnda donuyor bilmediðim tüm çiçekler, bildiðim bu daðlarda/
* *
yollardayým biliyorum bekliyorsun, ray üstünde trenler ve asfaltta otobüsler, sanki benden sana ses getirecekler
yoldayým…, dumaný tüten bir çorba, yoksa bir sigara molasý kadar, eðer vaktim varsa belki benden önce gelir istemez misin, iki satýr mektup daha yazayým sana aðlama, iþte bitiyor ayrýlýk, acýsý kalmaz sabaha, de ki ezdik bitirdik gurbeti ya da adýna gurbet dedik ama erken teslim ettik ellere, kader çizgilerimizi böyle olsun istemedik ki.
geliyorum sana ýssýzlýðýn içinden, bir þimþek çakýp karanlýk yýrtýlmazsa birden ve patlamazsa gecenin çýðlýklarý, korkak kuþlar gibi, motor gürültüsünden sönmezse yani farlarýn ýþýklarý…
.
/gecenin acý feryadýna saklanýyor bildiðim tüm yollar, bilmediðim zamanlarda gün ise anlatamýyor, bilmediðim yollarýn nasýl çýkacaðýný, bildiðim zamanlara/
* *
sevdalardayým…, yakýyorum yanýyorsun, al iþte bütün romanlar benden, bütün þiirler benden, öyle oku benim sesimden
sevdadayým…, anlatacaðým ne kadar çok þey var oysa, býraksalar da bir çýkabilsem karþýna çakýlan çiviler kalemim olsa, tahtadan kaðýtlar, son mektubu öyle yazsam sana gene uykum kaçtý bilmiyorum neden, sanki dört yaným hücrede dört duvarým içimden yakmak geçiyor ucunu yazýlmamýþ mektuplarýn, öyle sýkýlýyor ki caným öðrenemeden ölmek gibi suçumu.
buradan pek duyulmuyor canýmýn içi, silahlar hala çýðlýk atýyor mu pusularda ayrýlýklar bir daha kavuþamamak mý oluyor, bütün yönlere kapalý asfalt yollarda artýk ben susayým da sen anlat bana…
.
/gece karanlýðýnda yok oluyor bildiðim tüm güzellikler, bilmediðim nedenlerle gün geç kalaným oluyor bilmediðim güzellikleri yaþamaya, bildiðim nedenlerle/
Cevat Çeþtepe
ister gece olsun ister gündüz, ister bahar olsun isterse kýþ, her mektup, ayrýlýk mevsiminde açar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.