SARILMAK İSTİYORUM YALNIZLIĞA

Yaþamak istiyorum tek baþýma,
Ötelerin ötesine gitmek istiyorum,
Sarýlmak istiyorum yalnýzlýða,
Coþkun bir aþkla uçmak istiyorum,
Bulutlarý yatak yapmak istiyorum,
Yalnýzlýðýmý uyutmak istiyorum.
Siz, ahde vefasýz insanlarý,
Sevmek zorunda kalmasanýz,
Keþke onlarla dost olmasanýz,
Kokusunu dahi almasanýz,
Deruni bir yalnýzlýk kuþatsa ruhunuzu,
Ne fark ederdi?
Koca Ýstanbul’un göbeðinde.
Acý çýðlýklarý çýnlatýr kulaklarýnýzý
Ve insanlarýn caddelerden akýþlarý,
Anlamsýz anlamsýz size bakýþlarý,
Konuþtuklarýný ah bir duysanýz!
Karanlýk sokaklarda akþamlasanýz,
Size yürekten dost eli uzatan
Lambanýn nurunda bir aydýnlansanýz
Ve ceylan gözlü yýldýzlarýn
Size kaþ, göz ettiðini bir görseniz
Hatta o güzelim ayýn
Size gülümsediðini bir görseniz
Ya da sevgili güneþin,
Barýþ elini uzattýðýný,
Bütün derunî güzellerin,
Size naz ettiðini bir görseniz,
Siz, yine de yalnýzsýnýz
Ve bir bedende tek beyinsiniz.

Ruhumun bütün derinlikleri,
Mazimi gözümün önüne serdi,
Atalarýmýz: “Güzel düþünmek iyi” derdi.
Ah mâzilerim! Koþup da tutamadýðým,
Beni bir gölge gibi takip edip de
Arkasýndan bakamadýðým…
Her maziye inen derin anýlar,
Büyük bir anlam ifade eder,
Ben koþarým, istikbâlim kaçar,
Mazimse hep aslýný takip eder.
Eylül akþamý efkârlandým yine,
Bu dava bana mý kalmýþ diyen diyene.
Herkes benim gibi düþünüyor mu?
Aþk acýsý yüreðini yakýyor mu?
Geceler yalnýzlýðýný dindiriyor mu?
Sevdikleri ellerini tutuyor mu?
Sabahýn kuru soðuðu gelmeden,
Yapraklarýn ciðerini delmeden,
Ecel nefeslerde solumaya baþladý,
Zamansýz öten horozlarý haþladý.
Yalnýzlar yine bir Eylül gecesi,
Ýstanbul sokaklarýnda akþamladý.

Sessizce bakýyorum cadde ve sokaklara,
Ýnsanlar teker teker çekiliyorlar yuvaya.
Ana, babalarýný bekleyen küçük yavrular,
Sýcak bir sevgiyle boyunlarýna sarýldýlar.
Ya babasý ve anasý olmayanlar,
Acaba kime ana, baba diyorlar?
Öksüz kalmak; zor mu desem zor,
Gel de bu ayrýlýðýn acýsýný bana sor.
Gelin yalnýzlarý, yalnýzlýða itmeyelim,
Zor günlerinde yanlarýndan gitmeyelim.
Allah’ýn Resulü buyurur ki Hadisi Þerifinde:
“Birbirinizi sevmedikçe iman etmezsiniz,
Ýman etmedikçe de Cennet’e giremezsiniz.”

17.09.1995
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: