Senin Sevda Dediğin
Sen, gönül bahçesinden, alýp götürdün aþký,
Þu nefsime sýðmadý, senin sevda dediðin.
Sonra bir uçurumdan, salýp, yitirdin aþký,
Bir mevsime sýðmadý, senin sevda dediðin.
Oysaki ne tutkundum, senin çiçek baðýna,
Akasya gözlerine, karanfil dudaðýna,
Zambak kirpiklerine, menekþe yanaðýna.
Bir mevsime sýðmadý, senin sevda dediðin.
Deli bir tutku idi, benim sana duyduðum,
Kaç gece oldu bilmem, sabaha dek saydýðým,
Kaç Azrail koynunda, uyumaktan caydýðým.
Bir mevsime sýðmadý, senin sevda dediðin.
Þimdi saatlerimi, hasrete kuruyorum,
Beni yaktýðýn yerde öylece duruyorum,
Gecenin en demine, acýyý seriyorum.
Bir mevsime sýðmadý, senin sevda dediðin.
Artýk eskisi gibi tebessüm etmiyorum,
Hayalinin peþine takýlýp gitmiyorum,
Her ne olursa olsun fikrimden atmýyorum,
Bir mevsime sýðmadý, senin sevda dediðin.
S.U.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.