ULUDAĞ

Bursa’nýn zirvesine çýktýk, çamlar arasýndan,
Aðaçlarsa sýyrýlýyordu, sararmýþ yapraðýndan.
Yolun kenarýna oturan düþünce yüklü insanlar,
Karýncalar gibi ormanýn derinliklerine daðýldýlar.
Biraz sonra ortaya çýkan çalýþkan insanlar,
Çuvallarýna týka basa kestaneler doldurdular.
Nihayetinde Uludað’ýn zirvesine ulaþtýk,
Daðýn temiz havasýyla oracýkta kucaklaþtýk.
Güneþle yazýn kardeþliðini gösteren Uludað,
Suyuyla kar yaðdýrýyordu üzerimize bað bað.
Yemekte elimize bulaþan zifiri yaðlar,
Suyu görünce sabunla arkadaþ oldular.
Huþu içinde cemaatle namazlar kýlýndý,
Yüce Rabbimizin büyüklüðü içten anýldý.
Gençler aralarýnda oynadýlar oyunlarýný,
Açtýlar uyuþmuþ dizlerinin baðlarýný.
Ýçtikçe soðuk sularý hiç kanmýyorduk,
Yemeklerimizi yedikçe doymuyorduk,
Þehrin kokuþmuþ sularýndan uzaklaþmýþtýk,
Daðlarýn sýcak kardeþliðiyle kucaklaþmýþtýk.
O esen efil efil rüzgâr, bize selam veriyordu,
Bulutlarla aramýzda sevgi köprüsü örüyordu.
Köknar, sedir, meþe, çamlar arasýnda dolaþtýk,
Elini uzatan her aðaçla kardeþçe kucaklaþtýk.
Derken fotoðraflarýmýz boy boy çekildi,
En güzel manzaralar arasýna dikildi.
Bursa’nýn tepesinden yeþil ovasýna baktýk,
Þehir, bir kuþ yuvasý gibi duruyordu artýk.
Uzaklardan masmavi gözüken deniz,
Ege’nin selamýný getiriyordu Gediz.
Yarataný hatýrlamak güzeldir eserleriyle,
Tefekkür edilmeli O’nun mucizeleriyle.
Ýnsaný huzura erdirir, engin tefekkürler,
Kul olduðunu hatýrlatýr samimi teþekkürler.
Rabbim! Bizi eksiðimizle kabul buyur,
Ýman ve ihlasa susayan kalbimizi doyur.
Rabbim! Bizi sýratý müstakimden uzak tutma,
Bize güç ve direnç ver, kâfirler arasýna katma.
Derken gezimiz son buldu güzelim Uludað’da,
Bismillah hareket ediyorduk zirve yüklü daðda.
Yorgun ve yaþlý otobüs koyuldu hemen yola,
Ýncitmeden indiriyordu bizi, yeþil ovaya.
Allah’ým! Bu yolculuðumuzu hayýrlý kýl bize,
Senin hak yolundan ayrýlanlarý getir dize.
Ne mutlu Kur’an ve Sünnet yolunda yürüyene,
Sorulduðunda ben Müslümanlardaným diyene.

22.10.1992
Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın: