Eskiyor takvimler, her yaprak sona götürüyor talan ömrü bitmek tükenmek bilmeden geçiyor gailesiz hayat dertlerle zaman inadýna sömürüyor umutlarý ey gafil insan kendi yaþamlarýmýzýn Azrail’i oluyoruz uyanalým artýk bu derin uykudan
Evet geçiyor günler, an be an yalnýzlýklarla kendi kazdýðýmýz kuyulara düþüyoruz çoðu zaman ruhban inanýþlara takýlý kalýyoruz felsefi görüþler kemiriyor zavallý beyinlerimizi sonra deliliðe vuruyoruz yaþadýðýmýz anlamsýz med-cezirleri
Sallanýyor ellerimiz kaygýyla, sonuçsuz kalýyor her bir inançlý giriþim geçiyor ömür,boþ boþ ne bugüne faydamýz dokunuyor ne de yarýna yok birikim ellerimiz yetim kalýyor veran,zebil dünya, dün dünden yetim
Gün gelecek,geç kalmýþ olacaðýz tüm umutlara uzak,gerçek sona yakýn geç olmadan tutunalým geçici hayata...
gökperim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
gökperim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.