ÇANAKKALE GEÇİLMEDİ

ÇANAKKALE GEÇÝLMEDÝ

Bu bir savaþýn deðil, mucizenin adýdýr,
Bu çaðlara renk veren, kutsiyetin tadýdýr,
Bir destan ki Ya rabbim, kâinat sarsýlýyor,
Bu þanlý ecdadýmýn, diriliþ imdadýdýr.

Güneþ gözyaþlarýyla, günü yoðuruyordu
Merhametsiz düþmanlar, ölüm çaðýrýyordu,
Topraða þehit düþen, her Mehmedin yerine,
Adeta gebe daðlar, Mehmet doðuruyordu.

Koca seyit silkindi, ya Allah ya Bismillah,
Sýnýrsýz bir güç verdi, yaradan yüce ilâh,
Sürdü mermiyi topa, döndürdü Ocean’a,
Geminin bacasýndan, içeri saldý Allah.

Ölüm emri deðildi, sanki O’na verilen,
Bir þehidin yerine, bin’i vardý dirilen,
Savaþ deðil düðündü, Mehmetçiðin gözünde,
Ne korku duyan vardý, ne usanýp yorulan.

Seddülbahir hüzünlü, Gelibolu kan gölü,
Kilit bahir aðlýyor, topraðý þehit dolu,
Conkbayýrý sessizce, Atatürk’ü beklerken,
Mesudiye þahlandý, düþmana vermez yolu.

Tek silâhý canýydý, cephanesi yüreði,
Kolunu verdi ama, bükülmedi bileði,
Ölüm bayramdý o’na, kanlý potin bayramlýk,
Biliyordu Mehmed’im, geldiði son duraðý.

Uykuya dalmýþ iken, düþman gece yarýsý,
Vakit sabaha yakýn, ufuk güneþ sarýsý,
Kartal gibi çöktüler, tepesine aniden,
Yer ile yeksan oldu, anzaklarýn sürüsü.

Mayýnlarý adeta, tembihledi Nusret’im,
Aman ha yavrum dedi, bizi koymayýn yetim,
Bir avuç toprak için, parça parça bölünsek,
Bilin ki sayenizde, yaþayacak milletim.

Ýkiyüzellibin can, bu toprakta yatýyor,
Þimdi güneþ neþeli, her gün doðup batýyor,
Yüreðim paramparça, içim kan aðlasa da,
Vatanýmýn bekasý, benliðime yetiyor.

“Çanakkale geçilmez”, dedikçe doðarýz biz,
Ant içtik milletimle, sonsuza yaðarýz biz,
Göklerde dalgalanan, mukaddes bayraðýma,
Göz diken hainleri, kanýyla boðarýz biz.

Ýhsan ÞOLA-15.05.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: