Ben veda etmeyi hiç beceremem, Duygularýmý pek açýða vuramam, Bu vedalar çok zor zaten. Aslýnda böyle son görüþmeye hiç gerek yoktu. Ama insanýn kaný durmuyor iþte. Ne varsa bu son anlarda. Senden hatýrlamaný bile istemiyorum, Sadece temizliði ve saflýðýyla, Saklayalým bu aþký, Kalbimizin en kuytu köþesinde. Ne güzel baþlamýþtý oysa, Ýkimizde gençtik, deli doluyduk, Coþkumuzun son safhasýnda, Kanýmýzýn kaynadýðý bir anda gördük birbirimizi. Geceler boyu uykusuz kaldýk, Birbirimizi düþünmekten. En güzel heyecanlarý, En güzel bakýþlarý, En güzel aþklarý yaþadýk. Zamaný durdurup utançlarý, sitemleri yaþadýk. Kavgalarýn en güzelini yaptýk, Çünkü barýþmakta ayrý bir zevk veriyordu. Sevdik, sevildik. Doruðuna vardýk, kutsal doruklarýn. Aþk yeminleri ettik, tutamayacaðýmýzý bile bile. Günlerce aylarca yalnýz ikimiz varmýþ gibi yaþadýk. Ne alaylý bakan gözlere, Ne karþý çýkan sözlere aldýrdýk. Ve þimdi ayrýlýk vakti, HOÞÇAKAL! Sosyal Medyada Paylaşın:
BEYAZMELEKŞAİRYÜREK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.