Hani bir zamanlar
Nasýl da gülerdim kahkahalarla
Okul kaçaðý çocuklar gibi neþeyle
Savurarak saçlarýmý yüzüme
Bilirsin
Umurunda deðildir onlarýn
Dünya
Belki kaçamadým okuldan
Kýramadým dersleri öylesine coþkuyla
Ama hep bir yaným çocuk
Bir yaným eksik kaldý nedense
Hani o küçük anneler vardýr ya
Adý Ünzile
Bir kardelen de bendim iþte
Ondan böyle kýrýktýr yüreðim
Ondandýr hüzünle bakan gözlerim
Bilemezsin
Çocuk yanýmý çok özledim
Avuçlarýmda çoðul bir yalnýzlýk tutuþurken
Tekil ayrýlýklarýn ortasýnda
Öylesine acýyor içim
Yanýyor da caným
Hala buruk bir tebessüm var
Kývrýmlarýnda dudaklarýmýn
Oysa
Dokunsalar aðlayacaðým
Ben seni delice severken
Hep bir yaným öksüz
Bir yaným yetimdi her nedense
Kayýp yaným olduðunu düþündüðüm
Adam
Sana ihtiyacým olduðu anlarda
Neredeydin
Boþ ver
Sen yine de aldýrma yazdýklarýma
Bu þiir sana deðil aslýnda
Kendi kara yazgýma
Eylül GÖKDEMÝR... 11 EYLÜL 2009