onlarýn masasý tam karþýmdaydý
benim masam bu taraf/ onlar
kýrmýzý þarap istediler/ ben beyaz
kýrmýzý aþký andýrýyordu sanki
beyazsa esvabýndan ötürü ölümdü biraz...
ki onlar iki kiþiydiler/ ben çok az...
masalar ahþap olmasaydý/ ve sanki
adam bir ara uzanmasaydý/ o saçlara
þefkat dokunmasaydý uçlarýna/ kadýnýn
saçlarý uzamasaydý o kadar/ ben
sensiz parmaklarýmla
dokunmasaydým da/ kýsalmasaydý
saçlarým biraz daha...
fark etmezdim o masada olanlarý
ve anlatmazdým sana ki o vakitte
habersiz izmir’de olanlardan
yazmýyorsan oturup da bir þiir
emindim uyuduðuna senin
þehrin koynunda/ fakat...
uyuyan yalnýz sendin / yoksa
bilirsin ki istanbul...geceleri uyumaz.
neler yapmadýðýna takýlýyken aklým/
tutmasaydý kadýnýn bileðini adam
ve nazlansaydý kadýn/ süzülmeselerdi
piste ve o denli güzel çalmasaydý
tango/ ve ben hayran olmasaydým
o dansa/ gözlerim dalýp gitmeseydi
birden takýlmasaydý aklým
bu dansý bilip bilmediðine
ve hatýrlamasaydým tango falan bilmediðimi
seni çok sevdiðimi bilmediðin için
aklýna hiç takýlmayacaðým...
gelmeseydi aklýma
gözlerim dolmasaydý da
boþalmasaydý birden kadehimdeki beyaz...
aðlamaya baþlamazdý izmir
ki sen bilmezsin bu þehrin kalbi
böyle karþýlýksýz sevdalarýn...
çaresizliðine kýyamaz.
görmedin/ uyuyordun
dönerken ahþap masalarýna
bir öpücük kondurdu adam
aydýnlandý alný kadýnýn
kýskançlýk deðildi bu inan
bu bendeki kederdi biraz/ o sebeple eklendi
alnýma/ üç beþ çizgi daha ve daha da
derinleþti adýn/ sen derin uykuda
ve istanbul soluk soluða
koþtururken sokakta... izmir’im
feryat figandý ah!...
küçücüktün de ondan mý anlamadýn
aklýn ondan mý hiç takýlmadý bana
yoksa aklýn o’nda mýydý/ anlasaydýn
ondan alýr mýydýn/ koyar mýydýn
beni/ bir þiirinde buruk bir mýsraya:
"bakýn iþte bu aþk kadýn!"
ama bir dakika..../ gitmiþler
yoklar... hangi ara kalktýlar/ masalarý boþ
yoksa baþým mý sarhoþ/ ýþýklarýný tek tek
söndürüyorlar bu barýn/ hani tango
sustu/n mu/ yoksa sabah o kadar mý yakýn?
hem birazdan çalmaya baþlar senin telefonlarýn
gün telaþýný bulaþtýrýr sol bileðine
istanbul’dan daha da hýzlý atar nabzýn
kalk! pencerelerini aç ve/ asaletin
þehrin sokaklarýna biraz daha karýþsýn!
izmir ve ben yorulduk küçücüðüm
bir süre izin ver de/ þuracýða...
kývrýlýp uyuyalým/ zira sen bilmezsin;
sevilenden habersiz seveniyle bu þehir
biraz soluklanmazsa inan
akþamýna çýkamaz.
JD
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.