gölgem ve ben...
kendimiz sýrtlamýþýz...
kimseler yok!
gökyüzünden çaresizlik yaðýyor üstümüze
ve kimsesizlik esiyor akþamlarý!
kapýlar kapalý
aralansa da vuruluyor yüzüme!
korkmuyoruz artk!
ondan bile yoksunuz!
hepsi gece düþleri görür,
gündüz yaþar,
biz gündüz düþlerde yaþýyoruz!
bunu bilemezler!
açýlmadýkça kapýlar!
bize gülyabani adýný takmýþlar,
cismimize aldanmýþlar,
gölgemizden bile tiksiniyorlar!
öfkeleri ve korkularý zaptetmiþ benliklerini!
yüzyýllar binyýllardýr birikmiþ
tortulu kindar zamanlar!
yoldan sapmýþýz sapkýnýz,
her yol onlara çýkar
biz çýkmaz sokakta týkanýp kalmýþýz!
en çok gidilen tarik sahihmiþ...
bizim hiç girmediðimiz!
bu yüzden çamurla dost olmuþuz ya,
bu yüzden topraðý mesh etmiþiz!
ne kadar rezilmiþiz...
gelin sizi de ilmin mutsuzluðuna götüreyim!
cehaletin müþfikliðini terk edin!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.