kimse cesaret evinde doðmaz!
herkes,acýya gömülene dek korkaktýr!
ne kendinin farkýndadýr
ne de büyük yazgýnýn!
bu yüzden,acý
cesaretin ve kahramanlýðýn ablasýdýr!
kiþiyi atomlarýna dek saran,
efsunlu bir kadýndýr acý!
hayata geliþ,ilk fýrsatsa,
ikincisidir!bazen de sonuncusu!
iki kapý açar aþkýnýn önünde.
mahpusluktan kurtaracaktýr biri.
ve sonsuza dek sahiplenilmiþliðe,
ele geçirilmiþliðe,
esarete götürecektir diðeri!
ya kahraman,ya da korkak...
esaret kapýsýndan geçen,
acýyla dünya evine girecektir!
acý...efsunlu kadýn...
bu hasta aþýk,
ebediyete dek zaferini kutlayacaktýr!
eskinin kendini bilmeyeni,
bu maþuk,bu kuþatýlmýþ ise,
ilk kez kendinin farkýna varacak
ve korkaklýk mührünü
alnýnýn tam ortasýna eliyle basacaktýr!
artýk büyük yazgýnýn da farkýndadýr
büyük korkaklýðýnýn da!
ya diðeri?
o kapý,karanlýða bakandýr.
ucu bucaðý görünmeyen...
eþiði sýcaktýr,teni kavuran...
acýnýn elinden gözü pek kaçan,
atacaktýr kendini kiriþten.
iþte kahraman!
cesaret,önce kendini maðlup etmektir!
kendine karþý kýlýç kuþan!
kendine karþý zaferler kazan!
kabullen,acý,ablasý da olsa,
o dur seni sen yapacak olan!
korkak ya da kahraman...
arkaný dön ve acýyla kucaklaþ!
kanýna girmemeli,tenine deðmeli!
doðduðun yer deðil,kendini gördüðün
ve bir yarýný gömdüðün yerdir
cesaret evi!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.