FELAKET
“Sensiz yedi cihanda hem öksüzüm hem yetim,
Yokluðundur canýma en büyük felaketim…” Yaðmurlar býrak bana, fýrtýnalar kopar git,
Karakýþa belensin, ömrüm mahþere kadar,
Hüzünlü bir son olsun, dertlere sal, öyle bit,
Hiçbir felaket büyük deðil yokluðun kadar…
Ýstersen karalara, boya tüm günlerimi,
Ýstersen birer birer, sil senli dünlerimi,
Yok et hayata dair, bütün mümkünlerimi,
Hiçbir felaket büyük deðil yokluðun kadar…
Hatýrlamýyorum de, ne çaðýr ne de bekle,
Eksilmezsin ki beni, yaþamadým demekle,
Yoksunluðuma bir de, kederlerini ekle,
Hiçbir felaket büyük deðil yokluðun kadar…
Madem mahrumum artýk, aþk dolu bakýþýndan,
Madem uzaðýndayým, sevgiyle akýþýndan,
Bir ateþ koy içime, yangýnca yakýþýndan,
Hiçbir felaket büyük deðil yokluðun kadar…
Olmasýn beni soran, kaybettir izlerimi,
Dalgalandýr, bulandýr, dingin denizlerimi,
En þiddetli depremle, yýk yere dizlerimi,
Hiçbir felaket büyük deðil yokluðun kadar…
Ya da kýr kalemimi, ver hükmünü canýmýn,
Çek ipini, kurþunla, hakkýysa sol yanýmýn,
Kalmasýn damarýmda, tek damlasý kanýmýn,
Hiçbir felaket büyük deðil yokluðun kadar…
Sevdim, seninle varým, sen dünyam, sen mahþerim,
Yoksan hiçbir cihanda, yok bir baþýma yerim,
Saplasan hançerini, sanma ki yapma, derim,
Hiçbir felaket büyük deðil yokluðun kadar…
20 / 06 / 2009 – ADANA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.