DÜNÜMDE KALDIN AMA

Dünümde kaldý ama, bu sevda hikâyesi,
Senden daha öteye, bir adým atamadým,
Anlamadým gönlünün, neydi benden gayesi,
Senden sonra günüme, bir günü katamadým...

Sen diye baþladý hep, her þiirim her þarkým,
Ne Mecnun ne Kerem’den, olmadý hiçbir farkým,
Sen gittin ya ardýnda, döndü zannetme çarkým,
Senden sonra günüme, bir günü katamadým...

Sensizliðe meydan da, okudum kimi zaman,
Bilmedim ayrýlýðý, ne çok zormuþ ne yaman,
Ýsyanýma karýþtý, dilimdeki her aman,
Senden sonra günüme, bir günü katamadým...

Saymadým hasretinle, gönlüm kaç kez vuruldu,
Yine de yýkýlmadým, hep umutla duruldu,
Saatim hep gelirsin, diye sana kuruldu,
Senden sonra günüme, bir günü katamadým...

Köþe bucak kaçmaya, çalýþsam da ne çýkar,
Hatýralar her gece, canlanýr beni yýkar,
Zalim, boynumda ilmek, sýktýkça sanki sýkar,
Senden sonra günüme bir günü katamadým...

Dünümde kaldýn ama, sen ve senli her aný,
Ýnler yokluðun ile, bedenimin sol yaný,
Ýyi bak, iyi dinle, seni seveni taný,
Senden sonra günüme bir günü katamadým...

12 / 12 / 2008 – ADANA

ERSÝN KAYIÞLI
Sosyal Medyada Paylaşın: