B E N İ
B E N Ý
Aþarým giderim daðlar ardýna,
Nazlý yâre götürmüyor yol beni.
Gücüm yetmez bu sevdanýn derdine,
Dertli dertli söyletiyor tel beni.
Neyleyim baharý neyleyim yazý,
Yüreðime düþtü bir ince sýzý,
Bir baktý kayboldu gâvurun kýzý,
Bu nazlarýn öldürecek bil beni.
Gözü yaþlý düþmüþ gurbet yoluna,
Bir türkü dolamýþ tatlý diline,
Söyleyin dostlarým nazlý geline,
Bir zalime eylemesin kul beni.
Seviyorum dedim söz bitti bende,
Göç etti sevdiðim öz bitti bende,
Aðlayý aðlayý göz bitti bende,
Bilinmeze sürüklüyor sel beni,
Vefasýz yüzünden yaþarken öldüm,
Ellerim koynumda ben yetim kaldým,
Yelkovanlar gibi kuruyup soldum,
Yerden yere savuruyor yel beni.
Ýhsan ÞOLA-02.09.2009
Yelkovan: kuruduktan sonra pamukçuklarý
rüzgar tarafýndan uçurulan ve oradan oraya
sürüklenen bir çeþit diken. Yelkovan dikeni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.