tependeki ay alnýndaki ýþýðý onun gölgesini çizer tenine
bastýðý yerlere düþmeden yaðmurlarý kurutursun
sýmsýký tutarken kokusunu ellerinde
onu kaç kez sevipte unutamadýðýný unutursun
onu düþündükçe senden çok uzaklarda
bir adým önünden gider ayrýlýk
gitme diyemeyen gururun dolaþýr ayaklar altýnda
sana yalnýzlýðý anýmsatýr her yalnýzlýk
tek baþýna yürürsün ona en yakýn akþamlara
sen yola çýktýðýnda o hep son duraktadýr
umut dolu gözlerle bakmak isterken yarýnlara
onda mevsim hep sonbahardýr
zincirlemiþlerdir el ele tutuþup izlediðiniz bütün sandallarý
ama birisini býrakmýþlardýr ayrýlýk denizinin akýntýsýna
bir kaç damla gözyaþý dolaþýr þimdi gezdiðiniz bütün kýyýlarý
unutmak kolaydýr da o olunca imkansýz gelir sana
yaðmur olup yaðardý en kurak þehirlerine
bir þiir daha yazardýn gün yeniden doðmaya hazýrlanýrken
içmeden bir baþka olursun o gidince
þuranda bir ayrýlýk düðümlenir gün kararmaya baþlarken
ikiniz için çalar bu son þarký
gidiþinin tozlarý uçuþurken gözlerinin önünde
unutmana yardým eder bir büyük raký
ne kadar da mutluydunuz geçen yýl doðum gününde
silinmiþ bir öyküdür artýk o kimsenin açamadýðý defterlerde
beklediðin yarýnlarda dünden umutsuzdur
ismini okursan bir gece telefon rehberinde
onu kaç kez sevipte unutamadýðýný unutmuþsundur
elveda meri
elveda karanlýk aynalarýn parlayan güzeli
elveda baharýmý çalan yaðmurlar
elveda karanlýklara gömülen þehirlerim
elveda meri
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.